วันเสาร์ที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2558

เคาะความคิด...บ่มเพาะลูกศิษย์

                 ตอน...หยุดมาโรงเรียนแต่ภารกิจไม่มีวันหยุด
 
      สิ้นปีการศึกษา ๒๕๕๗ กับความสำเร็จในโครงการและกิจกรรมต่างๆที่ผ่านพ้นลุล่วงไปด้วยดี  แต่.. “นักเรียนอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ควรที่จะจบชั้นป,๖ ได้หรือไม่ ในเมื่อนักเรียนเขียนอะไรไม่ได้เลย ออกไปศึกษาต่อที่อื่นแล้วพวกเขาจะจดบันทึกจากการฟังคำบรรยายของครูผู้สอนได้อย่างไร” คือคำถามจากท่านผอ.อรรถสิทธิ์ รัตนแคล้ว ผอ.สพป.ปัตตานี เขต ๒ ในที่ประชุมประจำเดือนของผู้บริหารสถานศึกษาครั้งล่าสุด
       เป็นจุดเน้น..เป็นปุจฉาให้ผู้บริหารและครูที่เป็นตัวแทนเข้าร่วมประชุมได้ร่วมกันฟัง พร้อมดูข้อมูลประกอบนักเรียนในสังกัดที่กำลังจะจบป.๖ ปีนี้ ยังเขียนไม่ได้อีก ๑,๓๗๘ คน ผู้บริหารและครูอยู่กันทำอะไรถึงได้สร้างชะตากรรมให้กับนักเรียนเหล่านี้ เป็นคำพูดที่ตรงไปตรงมาดี อาจจะแรงและทิ่มแทงใจในความรู้สึก แต่ลึกๆในความเป็นจริงแล้ว เราคงต้องยอมรับโดยปริยาย เป็นความรับผิดชอบของผู้บริหารและครูผู้สอนทั้งหมดโดยตรง ยิ่งมีนักเรียนอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้มากเท่าไหร่ เราทั้งหมดก็ยิ่งมีบาปกรรมติดตัวมากขึ้นเท่านั้น จึงขอฝากคุณครูทุกท่านได้ร่วมกันคิดเราจะทำอย่างไรหรือใช้วิธีการใดให้นักเรียนทุกคนหลุดพ้นไปจากวังวนแห่งความมืดมนของการอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้
        อย่างไรก็ดี ในปีนี้นักเรียนชั้นป.๖ ร.ร.บ้านกระเสาะ จำนวน ๒๐ คน ที่ถูกคัดเลือกทดสอบการอ่านและเขียนจากเขตพื้นที่ ผลออกมาแล้วนักเรียนอ่านได้ทุกคน จึงขอชื่นชมจากใจ บ่งบอกถึงคุณครูเราได้ดูแลเอาใจใส่ เหลือแต่นักเรียนที่บกพร่องทางการเรียนรู้อีก ๔ คนเท่านั้นที่อ่านและเขียนยังไม่ค่อยได้ และถึงแม้การเขียนของนักเรียนยังมีอีกจำนวนหลายคนที่สะกดผิด อย่างเช่น คำว่า ทายาท เขียนเป็น ทาญาติ ผิวพรรณ เขียนเป็น ผิวพันธุ์ นั่นแสดงว่านักเรียนฟังแล้วยังเข้าใจ ยังเขียนได้ เพียงแต่เขียนผิดไปเพราะรูปแบบการสะกดคำที่มีความหลากหลายในวิธีการเท่านั้น ถือว่าเป็นข้อมูลสำคัญเพื่อนำไปปรับปรุงแก้ไขในโอกาสต่อไป
        ขอให้ทุกท่านจงมีความสุขในช่วงเวลาปิดภาคเรียน หยุดการมาทำงานที่โรงเรียนประมาณสี่สิบห้าวัน แต่ภาระหน้าที่แห่งความเป็นครูของเรานั้นไม่มีวันสิ้นสุด ในขณะที่รอคอยการเปิดภาคเรียนใหม่ ต้องเตรียมการ ต้องศึกษา ค้นคว้า เสาะแสวงหาองค์ความรู้ใหม่ๆ ตลอดจนถึงการเรียนรู้เทคนิคหรือวิธีการสอนที่หลากหลาย จุดมุ่งหมายเพื่อให้นักเรียนได้เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่ดีขึ้น และที่สำคัญเราจะทำอย่างไรให้นักเรียนของเราทุกคนปลอดจากการอ่านไม่ออกและเขียนไม่ได้ อันส่งผลให้พวกเขาทั้งหลายสามารถเรียนรู้ด้วยตนเองตลอดชีวิต

                                                                                               บันทึกไว้ เมื่อวันเสาร์ ที่ ๒๘ มีนาคม ๒๕๕๘